Hoe houd je 1,5 meter afstand als je (bijna) niks ziet?

Hoe houd je 1,5 meter afstand als je (bijna) niks ziet?

De wereld lijkt een stuk kleiner geworden nu iedereen door de nieuwe lockdown grotendeels in zijn gezinsbubbel zit. Maar als je daarnaast slechtziend of blind bent wordt de wereld nóg kleiner. Chris d’Anjou en Selena Jurg zetten hun hobby’s in om de tijd door te komen. Maar hoelang houd je dat vol? “Ik maak me zorgen over de toekomst.”

De vaste bewoners van Bartiméus zitten thuis. Al ruim 2 weken. De werkplaatsen in Zeist, Driebergen en Doorn zijn zeker tot en met 14 januari gesloten. Het expertisecentrum voor alle mensen met een visuele beperking nam de maatregel na een fikse corona-uitbraak bij de werkplaats in Boschwijk bij Doorn. Veel bewoners moesten wéér in quarantaine.

 

 

Op de voordeur van Chris hangt een A4’tje met de tekst: NIET STOREN LIVE-UITZENDING!! Zijn woonkamer is ingericht als een volledige radiostudio. Met in de kasten een oude viersporenbandrecorder, honderden cd’s en verschillende versterkers. Een klein keukenblok met een Senseo-apparaat is eigenlijk het enige dat niet met radio te maken heeft. “Test, test… Hallo luisteraars, welkom bij Radio Bartje!”

De wereld staat stil

Chris d’Anjou (52) woont al sinds zijn 9e jaar bij Bartiméus. Eerst in Zeist en sinds 5 jaar in het wooncomplex in Driebergen. Hij werkte 4 dagen per week op de houtkloverij bij de werkplaats in Boschwijk, maar dat ligt sinds 2 weken helemaal stil vanwege een grote corona-uitbraak. Chris komt net uit zijn 3e quarantaine in 1,5 jaar tijd. Door zijn verstandelijke en visuele beperking is leven met corona nog net even een tandje ingewikkelder. “Ik vergelijk het maar met de oude jeugdserie Tita Tovenaar. Daarin zingen ze: “En als het niet gaat zoals ik wil, dan doe ik dit…. En alles staat stil.” Nou, zo ervaar ik het: de wereld staat stil.”

Naar eigen zeggen is Chris’ redding het radio maken voor de eigen radiozender van Bartiméus: Radio Bartje. “Ik maak elke week een live-programma met veel muziek. Daar ben ik nu heel erg veel mee bezig om de tijd door te komen nu de houtkloverij dicht is.”

Voor de meeste bewoners van Bartiméus zijn de corona-maatregelen door hun beperkingen extra lastig. Neem de anderhalve meter afstand. Dat is een groot probleem als je een beperking hebt, zegt Chris. “Ik kan dat gewoon heel moeilijk inschatten. Mijn zicht is nog redelijk, maar ik raak door mijn verstandelijke handicap snel het overzicht kwijt. Als ik bijvoorbeeld boodschappen bij de supermarkt ga doen ben ik voor een doosje eieren, een halfje bruin, boter en een fles mayo al 2 uur bezig.”

Eenzaamheid

Karin Kroft (61) werkt al 30 jaar bij Bartiméus. Het afgelopen jaar was misschien wel het meest hectische uit haar carrière. “Chris is iemand die zichzelf heel goed kan redden. Maar we hebben ook veel cliënten die heel erg boos zijn vanwege de maatregelen. Ze begrijpen het niet goed en voelen zich enorm eenzaam tijdens de periodes van quarantaine en lockdown.”

Woordvoerder Claar Hellwig van Bartiméus zegt dat de organisatie ook worstelt met de maatregelen. “We proberen daarin steeds weer een zorgvuldige risicoanalyse te maken met ons coronateam. Maar dat blijft superlastig. Onze cliënten zijn extra kwetsbaar doordat ze vaak onderliggende aandoeningen hebben. We maken constant een afweging tussen de medische risico’s en het welzijn van de mensen. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen, ontkomen ook wij niet aan besmettingen.”

De corona-besmettingen bij de werkplaats in Boschwijk liepen eind november in enkele dagen heel snel op. Bij zowel cliënten als medewerkers. “Omdat hier veel cliënten van verschillende woningen werken, hebben we besloten om alle dagbestedingslocaties uit voorzorg 4 weken te sluiten. Op die manier beperken we de onderlinge contacten en daarmee verkleinen we het besmettingsrisico. Dat is natuurlijk heel vervelend voor iedereen. We wilden na de kerst alles weer opstarten, maar hebben gisteren besloten ook pas op zijn vroegst na 14 januari weer open te gaan.”

Chris zegt veel steun te hebben aan het videobellen met vrienden en huisgenoten. Zo belt hij elke zaterdag met zijn moeder en ook vaak met vrienden van de werkplaats. Ook zijn vriendin Selena Jurg (36) die iets verderop op de gang woont sprak hij op die manier regelmatig tijdens de quarantaine. Chris: “Dat videobellen is echt fantastisch. Het is toch fijn om elkaar een beetje te kunnen zien op die manier.”

Ik zie jou niet

Selena zegt zich “behoorlijk opgehokt” gevoeld te hebben tijdens één van de lockdowns. “Vooral omdat mijn fysiotherapie toen niet door kon gaan. Ik heb dat echt nodig om een beetje te functioneren.” Ze is geboren met een open ruggetje en ziet nog 20% met haar linkeroog. “Chlocoom, verwassing, vervaging, panuveïtis, toxoplasmose, een waterhoofd… Als ik alles opnoem wat ik heb gehad ben ik morgen nog bezig” zegt ze. “Ik zie alles door een smalle koker en met spleetjes. Iemand anders zie ik pas op een halve meter afstand.” Daarom draagt Selena in de supermarkt een speciaal hesje met de tekst: Ik zie jou niet. Hou jij afstand? “Maar ik word nog regelmatig aangesproken dat ik niet genoeg afstand houd. En dan wijs ik naar mijn hesje en leg ik het rustig uit. Maar dat is best lastig af en toe.”

Gelukkig heeft ook zij een hobby: wenskaarten maken. “Let niet op de rommel.” zegt ze terwijl we haar appartement binnenkomen. De tafels en het bureau liggen vol met stapels papier, stickers, poëziealbumplaatjes, karton en tijdschriften. “Ik maak nu heel veel kaartjes en ik verkoop ze ook via Facebook. Normaal verzorg ik de konijnen en doe de catering op de zorgboerderij bij Langbroek, maar ook dat ligt stil. Dit is ook wel even lekker rustig zo, maar ik maak me zorgen over de toekomst.”

Gerelateerd aan:

Reacties

Scroll naar boven